الحمدالله

دفتر چهارم

انسان با فطرتی پاک به حیات فانی تولد می یابد و با بلاها و سختیهای زیادی روبرو می شود که در این سختی ها هر باری که کمیتش بلنگد غباری بر فطرت پاکش بنشیند و هر بار با توبه کردن سعی در بازگشت به سوی مبدء هستی دارد و هر توبه ای گویا خانه ی دل و جانش را  تکانی می دهد ولی او از سرکشی دست بر نداشته و دوباره خانه ی دل را ظلمانی میکند که در این مسیر افراد دو دسته اند 

گروهی مسیر ظلمت را ادامه داده و به سرانجامی بد منتهی می شوند 

و دسته ای خود را شناخته و به حقیقت این که- من عرف نفسه فقد عرف ربه- ( کسی که خود را شناخت به تحقیق خدای خود را شناخته است ) میرسند این دسته در می یابند که اگر عیبی هست از خود ایشان است 

که در این باره فیض کاشانی که رحمت خدا بر ایشان باد می فرماید : 

گفتم که روی خوبت از من چرا نهانست 

گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیانست 

پس اگر بخواهیم که به خدا برسیم باید اول به خود برسیم و هر چه عیب هست را از خود ببنینیم 

و در پی اصلاح آن باشیم که سرانجام به فضل و لطف الهی از لقاء خویش به لقاء الله برسیم

خدایا  

بنده ات در گنه غوطه خورده و برای او توانی نمانده خودت از او دستگیری بفرما 

الهی آمین… .